Wilhelmus van Nassouwe

Peet heeft gisteren de route naar Dunedin bestudeert en heeft verschillende tussenstops ingepland, de eerste word Oamaru. Oamaru een stad welke floreerde door haar haven en was vooral geënt op im- en export van allerhande goederen. In 1853 bouwde de eerste Europeanen hier hun blokhutten van bomen en klei, binnen 25 jaar groeide Oamaru uit tot niet alleen NZ negende grote stad maar een stad met de beste gebouwde gebouwen. Limestone was hier de oorzaak van en zorgde voor een mooi uiterlijk en stabiliteit. Deze gebouwen vind je nu nog steeds terug in de stads kern.

 

Na Oamaru stoppen we bij Moeraki Boulders. Een strand met enorm grote ronde stenen die miljoen jaren geleden gevormd zijn. Een Maori legende verteld dat het fourage-manden zijn, die aangespoeld zijn na een schipbreuk van de kano van hun voorouders die onderweg waren vanuit Hawaiiki naar Nieuw Zeeland.

 

Stop 3 word Larnach Castle een Engels kasteel op Nieuw Zeelandse bodem. Via een weggetje dat Highcliff Road heet naar boven gereden, de naam zegt al hoe de route was. Met klamme handjes komen we boven aan, nog maar niet denkend aan de terugweg. Een kasteel gebouwd door William Larnach voor zijn eerste vrouw in 1871. De bouw duurde 12 jaar. Binnen mogen we helaas geen foto's nemen als gevolg van "a conservation and security measure", echter onze iPhony heeft ongemerkt en buiten ons weten om toch wat snapshots gemaakt. Toch handig zo'n hedendaags apparaat met een eigen willetje.

 

Eindelijk Dunedin bereikt de weg naar beneden was minder angstaanjagend. We reden nu niet aan de zijde van de Cliff, dus geen angstaanjagende vergezichten naar beneden. Gewoon de ogen op de weg en voet op de rem. Toch nog even stoppen op een passeerplek voor wat foto's. Op de campsite aangekomen krijgen we ons plekje toegewezen en hellup ik denk dat ik gek wordt, voor ons Nederlanders, rechts naast ons Nederlanders, links naast ons Nederlanders en achter ons Nederlanders. Valt nog mee dat hier geen Nederlandse vlaggen hangen, klompendans- en of koekhapavonden georganiseerd worden, waar we eerst het Nederlands volkslied zingen voor we beginnen. Gelukkig blijven we hier maar een nachtje en dan snel weer weg hier.

Voor het zingen de kerk uit;