Wat een dag 12-12-12 dat belooft wat. We zijn vroeg uit de veren, want volgens onze planning kunnen we rond 12:30u in Timaru zijn. Er zit namelijk een golfbaan Highfield Golfclub achter de campsite en kunnen dus een rondje lopen als we op tijd zijn. We moeten wel eerst weer over ons ziekmakende weggetje eerst naar boven en dan weer naar beneden. We nemen de tijd en rijden het eerste bultje rustig naar boven, ik rijd met gepaste snelheid en daar waar het kan ga ik van de weg om ander verkeer voorbij te laten wat met meer snelheid naar boven kan/wil. Er passeren twee auto's een klein rood wagentje en een metallic blauwe personenauto in een pickup-uitvoering, opvallend karretje. Het rode autootje toetert vriendelijk dankjewel. Ik draai weer de weg op en we rijden rustig verder.
We hebben de eerste bult achter ons liggen als we door Duvauchelle en langs Robinsons bay rijden en ons klaarmaken voor het tweede bultje. We krijgen een route voor de kiezen met wegen van meer dan 10 procent stijging en met maximum snelheden van 25km/h, vervelend voor achterop komende verkeer. Wederom laat ik een auto voorbij en huh het is het blauwe karretje weer, zeker een tussenstop in het dorp gemaakt. Als een gek komt hij voorbij en wij rijden rustig verder met een vrachtwagen op de hielen. We maken linkse bochten, rechtse bochten, weer een linkse dan weer een rechtse en de vrachtwagen zijn we al kwijt door al het bochtenwerk. En dan eindelijk, we zijn boven, nu alleen nog naar beneden. Met een voet op de rem en beide handen aan het stuur. Dan volgt er een waarschuwing dat er wegwerkzaamheden zijn geweest en dat er split op de weg ligt. Ik minder extra vaart en dan in de bocht een auto en personen midden op de weg, een persoon met de handen in zijn haar en de andere druk bellend. Peet zegt die hebben gebotst, maar nee de auto op de weg heeft geen schade. We passeren stapvoets en doordat een camper wat hoger zit kan ik over de zijkant van de weg naar beneden kijken. Wat schets mijn verbazing, daar hangt het mooie blauwe karretje in de bomen 5 meter lager dan de weg. Er zijn genoeg mensen dus wij rijden door. Zal we iets geweest zijn met haastige spoed en zelden...of zo.
Onze voorspelling komt uit en we arriveren om 12:30u op de campsite. We informeren bij de verhuurder naar de golfbaan en hij meld dat we bij hem de clubs kunnen huren. Zelf is er een complete dames lefties set, niet nieuw zoals hij meld maar goed voor de prijs van €6,00 moet je ook niet zeuren. We spreken af dat we om 13:30u willen starten en halen onze sets. En het klopt dat je voor die prijs niet mag zeuren, maar dat ze nog net niet antiek zijn is wel een beetje overdreven. Maar goed we krijgen er ook ballen en tees bij. We lopen achter de camping af en gaan door een poortje waar we de sleutel van gekregen hebben. Steken de weg over, lopen langs een watertje en komen via de parkeerplaats bij de golfbaan uit. Er is niemand, we pakken uit een bak greenfee- en scorekaarten en we starten.
Het is een mooi onderhouden baan, maar dan op hole 10 vliegen uit de andere richting de ballen om onze oren. Wat blijkt, dit is een gedeelde fairway, hole 10 heen en hole 14 terug, wel een beetje vreemd maar goed we gaan verder. Dan spelen we naar de green van hole 13 en komen de buurvrouw tegen die haar 2 hondjes aan het uit laten is op de golfbaan. Even via hole 17, via 14 weer terug en dan langs de green van 16 weer naar huis en haar hondje hebben hun ding gedaan. Dan op de laatste hole en net voor de laatste swing richting de green steek er plotseling een groep lokale golfers over van de parkeerplaats naar het clubhuis. Als een local in de gaten krijgt dat we ons opmaken voor de laatste klap naar de green stopt de hele groep in de aangrenzende bossage. Natuurlijk zijn we uit onze concentratie en maken er niks meer van en de horde maakt zich op om alsnog de fairway over te steken, omlopen duurt toch echt te lang. We holen uit en lopen terug naar de campsite en hebben ondanks de antieke spullen toch redelijk gespeeld.
