SeaShepherd

8 december 2012 - Wellington, Nieuw-Zeeland

We worden deze ochtend om 07:21u door moeder aarde wakker geschut. Het is een aardbeving 5.8 op de schaal van Richter op het Zuidereiland, balen want we konden nog zeker 9 minuten blijven liggen voor de wekker zou aflopen. Eergisteren een tornado, vandaag een aardbeving wat krijgen we nog meer deze vakantie?

Nu we toch wakker zijn, meteen onder de douche, ontbijten en richting Wellington met de bus. We kopen 2 Bus About Daypasses, zodat we onbeperkt kunnen reizen. We stoppen op centraal en lopen rechtstreeks naar Old St. Paul's een oud houten kerkje. Toegang is gratis en prachtig om te zien van binnen. We lopen langs het parlementsgebouw via The Terras naar de Wellington Cable Car. Onderweg valt ons oog op een Starbucks en duiken het terras op en nemen een lekkere Black Coffee Americano en een Karamel Macchiatto, ik bestudeer de kaart van Wellington en zie dat we de Cable Car Station al voorbij gelopen zijn. Na de koffie geleegd te hebben lopen we naar de Cable Car en nemen een enkeltje naar boven, want we lopen naar beneden. Boven aangekomen maken we de standaard toeristenkiekjes van Wellington en starten de afdaling.
 
De afdaling loopt door de Botanische tuin en door een begraafplaats. Bizar gewoon als je bedenkt dat deze nu midden in Wellington tegen een heuvel aan ligt en er omheen gebouwd is. Er staan grafstenen tussen van meer dan twee eeuwen terug, in Nederland worden ze na 20 jaar gewoon geruimd als je niet betaald. We komen weer beneden in het centrum uit en lopen naar Te Papa Tongarewa Museum of New Zealand. We neuzen binnen rond en zien vanaf het dak de "Bob Barker" SeaShepherd in de haven liggen.
 
We nemen de kortste weg naar de "Bob Barker" en als ik foto's aan het maken ben van het schip worden wij uitgenodigd een kijkje te nemen aan boord. Dit laten we ons geen twee keer zeggen en klimmen aan boord via het vooronder door de equipement-room naar de relaxruimte voor een korte film. Dan via de eetzaal, langs het kombuis naar de brug. Over wanneer ze weer uitvaren wordt geheimzinnig gedaan, maar het zou zomaar volgende week kunnen zijn meld de bemanning. Het doel is om de walvisvaarders het vangen van walvissen te beletten. Petra verteld over haar ervaring als marconist en krijgt direct een uitnodiging om de volgende campagne mee te varen. Want ze hebben behalve extra handjes ook een echte kapitein, stuurman en machinisten nodig. Zo ook kunnen ze marconisten gebruiken, Peet wimpelt het af met dat ze het normaal al koud heeft laat staan als ze mee richting Antarctica moet.

Foto’s

2 Reacties

  1. Monique, Cor & Kids:
    8 december 2012
    ziet er goed uit allemaal.
    Leuke avonturen en spannend om iedere keer weer iets nieuws te zien.
    Groeten uit koud Nederland en veel plezier ! ! !
  2. PeeJee:
    9 december 2012
    Zoals jullie ook kunnen lezen is het voor ons ook echt een avontuur en iedere dag weer spannend wat we gaan zien. Het is hier echt prachtig, soms lijkt het net of je onderweg naar een puzzel met 1000 stukjes zit te kijken, de kleuren en de veranderende omgeving, het is maar goed dat wij alle overnachtingen al hebben gereserveerd anders kom je geen Km vooruit en blijf je overal te lang hangen.
    Groetjes van ons uit Het zonnige Picton...