Nambucca Heads

Wij beginnen aardig de routine erin te krijgen zo na 4 weken onderweg. Op tijd ons bed uit, om de beurt douchen, ontbijten en vervolgens watertank bijvullen en alles afkoppelen, water, elektra, uitchecken en op weg naar onze volgende bestemming.
Ons doel voor vandaag is te rijden tot Nambucca Heads, hier ligt ook een Big4 camping en wij hopen dan daar te kunnen overnachten.
Onze 1e stop is in Port Macquarie, wij gaan hier naar de vuurtoren gebouwd anno 1879 vanaf hier heb je ook een mooi uitzicht en in de verte zien wij een school dolfijnen. Daarna rijden wij naar een Koala ziekenhuis daar wil ik ook graag even stoppen.
Er blijkt ook het Historic Roto house te staan, dus hier lopen we als eerste naar binnen. Het huis is gebouwd in 1891 door John Flynn en bestaat uit rode mahonie en het locale hardhout (Eucalyptus Resinifera), heeft 10 kamers allen liggend aan de rechte gang die van voordeur tot achterdeur loopt. Slaapkamers allemaal links en de eetkamer en woonkamer rechts. De keuken ligt buiten het huis maar sluit wel aan op de eetkamer. Het huis is rondom voorzien van een porch.

Dan wandelen we via de achterdeur naar het Koala Ziekenhuis. Er zitten een aantal Koala's en we mogen foto's maken, maar zonder flits, ook wordt er verzocht niet te schreeuwen. Het zijn zulke schattige dieren om te zien, de meeste zijn al volwassen en zitten te slapen, er is ook een jonkie en die trekt wel de aandacht door in de boom te klimmen te bengelen aan een tak en kunstjes uit te voeren alsof ze voor een publiek moet optreden.

Wij vervolgen onze weg en verwachten rond 15:00 op de camping aan te komen maar helaas komen we weer in een file, onze 2e sinds de aankomst in Ozzie. Het is dus rustig afwachten en aanschuiven, al met al verliezen wij hiermee een extra uurtje. Bijna bij onze eindbestemming, belanden we weer in een file, maar nu is er een ongeluk gebeurt net op een kruispunt voor een zeer smalle brug. Schuifelend passeren we de plek des onheils, de brandweer is al aanwezig en het valt me op dat het allemaal mannen op leeftijd zijn (mannen met baarden en buiken). Aangekomen op de camping geeft de medewerkster net de laatste plek weg aan de mensen die voor Jeroen aan de balie staan. Dus weer de auto in op naar optie 2, 20 minuten verder ook geen plek (begin toch te twijfelen aan de charmes van mijn schatje), de medewerker is wel zo vriendelijk om even rond te bellen, maar helaas zit alles in de buurt vol. We besluiten om verder naar het Noorden te rijden en hopen onderweg een camping te zien. Na 15 minuten ziet Jeroen een caravanPark, dus hup even draaien en terug om te vragen voor een plekje. Het is gelukt, wij hebben weer een plekje kunnen vinden het is een klein maar mooi park eigenlijk meer vaste cabines en tentjes, maar wij staan goed en de dame van hier is ook aardig. Wifi nee dat hebben we niet daar zijn we te klein voor, zegt ze. Dit bericht moeten wij dan maar bewaren en zodra er Wifi is zullen wij dit op de blog zetten.
Tot zover.......