Naar de haaien

Voor we naar Mooloolaba rijden checken we eerst even of we hier nog wel welkom zijn. Geen enkel probleem dus we boeken nog een nachtje bij hoeven we niet op zoek naar een campsite vanavond. Vragen nog wel of ze een brochure hebben van Underwater World, echter ze begrijpt ons verkeerd en zegt dat de folders van Seaworld op zijn. Nee, we bedoelen in Mooloolaba. Ooooh daar, nee die zijn ook op. Maar dat is makkelijk te vinden je draait hier uit het park rechts dan.....blabla blabla blabla...... Oké GPS ingesteld en we zijn onderweg 20 minuten rijden en we zijn er al, maar jammer geen parkeerplek. Twee keer rond over de parkeerplaats en we geven het op, al valt er een plekje vrij dan nog kan de Campervan er niet staan.

We rijden terug waar we vandaan komen als mijn oog valt op twee parkeerplaatsen aan de overkant van de weg, snel ergens omdraaien. Ik draai de weg af om te kunnen keren blijken we op een bijna leeg parkeerterrein terecht gekomen te zijn, recht aan de jachthaven met grote plaatsen dus hier laten we de Campervan achter. 500m slenteren langs de mooie boten in de haven en we staan bij de ingang van Underwater World. Binnen nemen we VIP-kaarten en krijgen dus een backstage toer en mogen op de foto met een zeehond. Na 20 minuten start de backstage toer al dus we melden ons braaf op het verzamelpunt. De gids verteld wat de bedoeling is en dat er geen foto's genomen mogen worden achter de schermen. We mogen de dieren achter niet aaien, want als we van het ene in het ander bassin gaan met de  handen dan kunnen we ziektes overbrengen van het ene naar het andere zieke dier. Ook kan het glad zijn door de natte omgeving waar alles zich in bevind en kunnen er collega's rond rennen die de dieren verzorgen.

Achter aangekomen krijgen we tekst en uitleg van hetgeen er allemaal gebeurt en waarom. Als we bij het grote aquarium uitkomen komt er meteen een enorme pijlstaartrog "tsunami " genaamd naar ons toe gezwommen, want die denk voedertijd. De naam tsunami komt voort uit het feit dat zij enorme golven maak tijdens het zwemmen. Zij is echt groot zeker een spanwijdte van 3 meter en ze is nog in de groei wordt erbij vermeld. Ook komt er nog even een rifhaai gedag zeggen, eerst schuift er de rugvin voorbij en dan slaat hij nog eens met zijn staart de voorste in de groep nat. De jonge dame die vooraan stond is een beetje bang en deinst terug als de rugvin weer opduikt. Schitterend als je dat voor je neus voorbij ziet glijden. De gids navigeert ons naar de zeeschildpadden die in verschillende bassins zitten om aan te sterken, dit geld ook voor diverse zeesterren die normaal in een bassin zitten waar ze aangeraakt mogen worden. Dan door naar de keuken waar het eten van de verschillende vissen, haaien, krokodillen, etc, etc klaar gemaakt wordt. Dan is het eind van de toer aangebroken en kunnen we vragen stellen. Zijn wij Hollanders nu zo dom of begrijpt de rest het allemaal al, we zijn de enige die ondanks ons Steenkolen Engels vragen stellen. Eenmaal weer onder het gepeupel gekomen lopen we meteen naar de zeehondenshow die zo start. Als we zitten checkt Peet de camera en zegt foto's mocht niet maar over filmen hebben ze niks gezegd, toch!!!

Als we alles gezien hebben lopen we naar het strand, omdat we nu toch wel eens die echte strandwacht willen zien in hun geel/rood uitrusting. Peet wil wel eens een rescue zien, maar dat laat op zich wachten en we lopen over het strand richten de shops. We hebben zin in een kopje koffie dus die gaan we eerst een halen en lopen dan langs de winkeltjes. Het is al sluitingstijd dus alles gaat langzaam dicht en wij draaien ook om richting de Campervan. We besluiten langs het strand terug te lopen en Peet word toch nog op haar wenken bedient als er net een rescue van de strandwacht gaande is. Een slachtoffer ligt inmiddels op het strand en word gestabiliseerd en het ambulancepersoneel komt aangestormd. We besluiten niet te blijven kijken en gaan terug naar de Campervan. Ik had de tijdelijke thuisbasis in de GPS gezet en stel deze in, maar helaas geen ontvangst hier en we zijn al aan het rijden. Ik rijd op gevoel de route terug zoals we gekomen zijn en dat gaat goed en dat word bevestigd als er voldoende satellieten zijn die me wel de weg kunnen wijzen.